12 Mayıs 2012 Cumartesi

Haklıyız, Kazanacağız!



daha önce uyanılmamış
kasvetli bir
sabah
üç temmuz
çubuklu'ya çamur
çubuklu'ya iftira
çubuklu'ya öfke
                          kusuluyor

alnınızdaki tere
inanıyoruz
son damlasına
kadar
alınteriniz şerefimizdir
topuk yaylası
selçuk şahin
dayanamıyor
                     konuşamıyor
sahadaki teri
gören
gözleri konuşuyor
onun yerine
                     ağlıyor
o gün
anlaşılıyor
bizim derdimiz
başka.
kocaman yürekli
adam
konuşuyor
''..Ve bir ulu çınar gibi
heybetiyle güçlüdür
Fenerbahçe
esas olan budur.''
anlaşılıyor
bizim derdimiz
başka.

yetmiyor deplasmanlar
dar geliyor saraçoğlu
çağlayan'a deplase
oluyor çubuklu
metrise
                    gidiyor
rakip
kolluk kuvvetleri
devlet kademeleri
adalet mekanizmaları
biber gazları
plastik mermiler
kademede
mehmetçik basri
var
                       lefter
var
çubuklu'nun neferleri
var
bitmiyor maç
bitmiyor oyun
ama biliniyor
her atakta daha
sert bağırılıyor
haklıyız
                       kazanacağız
daha
sert bağırılıyor
çünkü
hesap günü
                       geliyor.
                     

6 Mayıs 2012 Pazar

ÇUBUKLU Zafere Yürürken




Korkunç ellerinle bastırıp yaranı
                                dudaklarını kanatarak
                                dayanılmakta ağrıya.
Şimdi çıplak ve merhametsiz
                                bir çığlık oldu ümid...
Ve zafer
        artık hiçbir şeyi affetmeyecek kadar
                               tırnakla sökülüp koparılacaktır...

Günler ağır.
Günler ölüm haberleriyle geliyor.
Düşman haşin
                     zalim
                               ve kurnaz.
Ölüyor çarpışarak insanlarımız
- halbuki nasıl hakketmişlerdi yaşamayı -
ölüyor insanlarımız
                       - ne kadar çok -
sanki şarkılar ve bayraklarla
               bir bayram günü nümayişe çıktılar
                                        öyle genç
                                                ve fütursuz...

Günler ağır.
Günler ölüm haberleriyle geliyor.
En güzel dünyaları
                             yaktık ellerimizle
ve gözümüzde kaybettik ağlamayı:
bizi bir parça hazin ve dimdik bırakıp
                                gözyaşlarımız gittiler
ve bundan dolayı
                   biz unuttuk bağışlamayı...

Varılacak yere
                kan içinde varılacaktır.
Ve zafer
        artık hiçbir şeyi affetmeyecek kadar
                                  tırnakla sökülüp
                                                koparılacaktır...